بیتردید جایگاه فقه در زمان حاکمیت اسلامی بر روش و سازوکار برنامههای حاکمیت از اهمیت ویژهای برخوردار است. یکی از عرصههای مهم در این زمینه؛ «تعلیم و تربیت» است؛ عرصهای که علاوه بر نیاز به بررسی فقهی در ابعاد نظری آن؛ از منظرکاربردی نیز نمود فراوانی دارد. تربیت اعتقادی، مهمترین رکن تربیت دینی است؛ زیرا تدین بدون اعتقاد به عقاید بنیادین دینی معنایی نخواهد داشت. تحقق تربیت دینی از جمله در ساحاتی مانند تربیت عبادی و اخلاقی در گرو تحقق این نوع تربیت میباشد. در حکومت اسلامی، کارگزاران باید با استفاده از ابزار حکومت در راه خدمت، هدایت، تربیت و رشد و تعالی مردم قدم بردارند. در تحقیق پیش رو که به صورت توصیفی - تحلیلی انجام گرفته است؛ به بررسی فقهی وظایف حکومت اسلامی در تربیت اعتقادی میپردازیم و حکم فقهی و اصل اولی در تربیت اعتقادی را بررسی مینمایم. همچنین تربیت اعتقادی را در حوزههای تقنینی آموزشی، اجرایی، نظارتی با توجه به وظایف فقهی حکومت مورد کنکاش قرار میدهیم. از جمله نتایج حاصله از پژوهش را میتوان چنین بیان کرد که، وجوب تربیت اعتقادی با ادله شرعی (آیه وقایه و فرمایش امام سجاد اثبات گردید؛ حکومت اسلامی بنابر وظیفه شرعی که سرمنشآ الهی دارد، مسئولیت مستقیم در آموزش تربیت اعتقادی دارد و موظف است شرایط برخورداری از این حق را برای عموم شهروندان فراهم آورد همچنین موظف است برای برخورداری شهروندان از زندگی بهتر، برای توسعه کمّی و کیفی تربیت اعتقادی سرمایهگذاری میکند.