راهکار های همزیستی مسالمت امیز در فقه اسلامی

بدون شک کاربست اصل همزیستی مسالمت آمیزدر زندگی جامعه انسانی، به ویزه در جوامع چند فرهنگی ازحیاتی ترین وبنیادی ترین ضروریات تداوم زندگی  به حساب میاید. از سوی دیگر فقه اسلامی را فقیهان، قانون زندگی، به حساب آورده اند. سؤال اساسی که این مقاله در صدد پاسخ دهی آن است، این است که: در فقه اسلامی چه راهکار های در خصوص همزیستی مسالمت آمیز، ارایه شده است؟ از خلال منابع دینی ومتون فقهی می توان راهکار های را در خصوص همزیستی مسالمت آمیز به دست آورد که مبتنی  بر اصولی اساسی است.  عمده ترین این اصول را می توان در کرامت انسانی،  احترام متقابل،  تکیه بر  فرهنگ گفتگو، تعامل وپرهیزاز توهین، افترا ورعایت اصل عدالت جستجو کرد. تألیف قلوب، قبول صلح وآتش بس، ردّ ودایع، تنظیم بازار بر اساس روابط انسانی، پابندی به پیمان ها ومعاهدات ؛ رعایت اصل عدالت واحترام متقابل اساسی ترین راهکار های که  است در فقه اسلامی در ین باب مورد توجه فقیهان قرار گرفته است.  همزیستی مسالت آمیز را، با نگاه به آموزه های دینی، در سه سطح می توان بازگو وباز تولید کرد: جامعه بشری، پیروان ادیان توحیدی وجامعه اسلامی. درسطح جامعه انسانی، عمدتا عدم تعرض، یاری، تعاون وپایبندی به اصل عدالت توصیه گردیده است. در خصوص همزیستی با پیروان ادیان توحیدی علاوه برمؤلفه های پیش گفته؛  گفتگو، اتحاد حول محورهای سه گانۀ خداپرستی، نفی رژیم های طاغوتی، وعبادت معبود راستین؛ پیشنهاد گردیده است. سرانجام، درگام سوم، وحدت،  اخوت وبرادری دینی را به عنوان دلپذیر ترین آموزۀ قرآنی توصیه نموده است. کاربست راهکار ها ی ارایه شده می تواند تأمین کنندۀ همزیستی مسالت آمیز در تمامی سطوح باشد.