ناسازگاری دینداری و قومگرایی با رویکرد فقه سیاسی و آیات الاهی
نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
دانش آموخته سطح چهار جامعة المصطفی العالمیة
چکیده
فرض می‌گیریم قومگرایی با دینداری حداکثری سازگاری ندارد و نمی‌توان همزمان دیندار واقعی بود و هم قومگرا. بررسی کاربرد واژگان قوم در قرآن کریم نشان داد بیش از چهل نمونه قوم در معنی منفی چون بت‌پرست، کافر، مشرک، منافق، فاسق، جاهل، مغرور، مجرم، همجنس‌گرا و ظالم به کار رفته است و تنها چهار نمونه در معنی خوب، آن‌هم پس از راهنمایی پیامبران به آیین حق و نه با آموزه‌های قوم طبیعی. فقیهان شیعه برای مرجع تقلید، قاضی، امام جماعت و جمعه، شرط‌های فراوان برشمرده و هریک را با اشکال و نقد دفع و اثبات کرده‌اند جز شرط قومیت. کاربست روشنترین اصطلاح فقهی شیعه در نفی قومگرایی، پژوهشی است تازه با نگاه به گره گشایی از قومگرایی افراطی در ساختار امت سازی اسلامی، ملت سازی و توسعه‌ی همه جانبه کشورهای چون افغانستان و جایگزین کردن اصل دینداری حداکثری بر این نگاه.
کلیدواژه‌ها
)