پرسشی که این مقاله در صدد پاسخ دهی بدان است این است که «دلایل توسعه نیافتگی امنیت انسانی در افغانستان چیست » روش اتخاذ شده درین تحقیق تحلیلی- توجیهی است. قوم مداری وحرکت بر محور قومیت در افغانستان امر مفروضی است نتایج بدست آمده ازین تحقیق این است که وجود پارادایم قومیت خاص در افغانستان مفروض گرفته شده است. بدین معنی که مسأله به قدری واضح است که نیاز به اثبات وتوضیح ندارد. در فرایند تقابل امنیت انسانی وپاردام قومیت، آنکه رنگ میبازد بدون شک امنیت انسانی است. چه اینکه براساس نگاه قوم محورانه؛ هرچیزی که با پارادام قومیت، درتضاد وتقابل باشد، محکوم به فنا و نابودی است. حتی درین فرض که آن چیز؛ مقدس ترین امور همانند آموزههای دینی باشد؛ نیزسرنوشت غیر ازین نخواهد داشت. همانطوری که نفی حقوق فردی، حق تعیین سرنوشت، مشارکت آزاد در زندگی اجتماعی؛ نفی دموکراسی وجود ساختارهای سرکوبگرانه قدرت در سطوح مختلف که تماما در تقابل با امنیت انسانی است آبشخوری غیر از مسأله نگاه قوم محورانه ندارد.
فاضلی, میرزا حسین . (1403). بررسی تحلیلی توجیهی عمده ترین علل توسعه نیافتگی امنیت انسانی در افغانستان: از قومیت تا نهاد. افق های نو در فقه سیاسی, 12(1), 117-136.
MLA
فاضلی, میرزا حسین . "بررسی تحلیلی توجیهی عمده ترین علل توسعه نیافتگی امنیت انسانی در افغانستان: از قومیت تا نهاد", افق های نو در فقه سیاسی, 12, 1, 1403, 117-136.
HARVARD
فاضلی, میرزا حسین. (1403). 'بررسی تحلیلی توجیهی عمده ترین علل توسعه نیافتگی امنیت انسانی در افغانستان: از قومیت تا نهاد', افق های نو در فقه سیاسی, 12(1), pp. 117-136.
CHICAGO
میرزا حسین فاضلی, "بررسی تحلیلی توجیهی عمده ترین علل توسعه نیافتگی امنیت انسانی در افغانستان: از قومیت تا نهاد," افق های نو در فقه سیاسی, 12 1 (1403): 117-136,
VANCOUVER
فاضلی, میرزا حسین. بررسی تحلیلی توجیهی عمده ترین علل توسعه نیافتگی امنیت انسانی در افغانستان: از قومیت تا نهاد. افق های نو در فقه سیاسی, 1403; 12(1): 117-136.